Przewodnicy narciarscy z SKPS

Miniony weekend obfitował w wydarzenia kołowe. Jednym z nich były pierwsze szkolenia i egzaminy na prowadzenie górskich wycieczek narciarskich. Korzystając z wyjątkowo dobrych warunków w Górach Orlickich udało się przeprowadzić przejście, które zapoznało kandydatów ze specyfiką prowadzenia grup na nartach. W poprzedzającym tygodniu z kolei odbyły się wykłady przybliżające tematykę zimowych zagrożeń i przetrwania, narciarstwa w Sudetach oraz niebezpieczeństwa lawinowego. Pod okiem instruktorów narciarstwa 6 osób na nartach biegowych/backcountry oraz 5 na nartach skiturowych zaprezentowało swój wysoki poziom. Zwieńczeniem był test wiedzy teoretycznej. Miło nam ogłosić, że wszystkich 11 narciarzy zakończyło szkolenie i egzamin z pozytywnym wynikiem 🙂 Gratulujemy! A zimę prosimy o solidny ładunek śniegu aby nasi przewodnicy mogli w pełni korzystać ze swoich nowych możliwości 🙂

Jednocześnie warto pamiętać, że zgodnie z polskim prawem do prowadzenia wycieczek na nartach w górach uprawnieni są wyłącznie przewodnicy górscy na dany obszar, którzy posiadają w legitymacji wpis o możliwości prowadzenia wycieczek narciarskich.

Nowe władze SKPS

Wczoraj odbyło się Walne Zebranie Stowarzyszenia SKPS na zakończenie kadencji zarządu 2019-21. Złożone zostały sprawozdania ustępujących władz, a ogół zebranych udzielił im absolutorium.

W toku zebrania wybrano nowe składy zarządu i komisji rewizyjnej:

Marcin Winkiel – prezes

Mariola Borecka

Agnieszka Sala

Martyna Trzaska

Tomasz Deroń

Grzegorz Smoła

Stefan Marynowski

W skład komisji rewizyjnej weszli:

Anna Krygicz

Monika Szyrmer

Tomasz Dudziak

Dziękujemy za pracę tym którzy opuszczają władze, a gratulujemy i życzymy powodzenia tym nowo wybranym!

Na zebraniu podjęto też kilka innych decyzji

– ustalono sposób korzystania z chatki SKPS

– uchwalono drobne zmiany w Statucie Koła

– uchwalono regulamin samokształcenia na wyższe klasy przewodnickie

– przyjęto nowy wzór legitymacji

– podjęto decyzję o podwyższeniu składki członkowskiej do 70zł rocznie (50 składka ulgowa dla uczniów i studentów)

Walne Zebranie Stowarzyszenia SKPS Wrocław

Na podstawie § 10 statutu Stowarzyszenia SKPS Wrocław, Zarząd Koła zwołuje

Walne Zebranie

członków stowarzyszenia Studenckie Koło Przewodników Sudeckich.

Na zebraniu zostanie przedstawione sprawozdanie ustępującego Zarządu oraz wybrane zostaną nowe władze stowarzyszenia.

Walne zebranie odbędzie się w środę, 1 grudnia 2021 o godzinie 18:30 w sali 503 Instytutu Nauk Geologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego przy pl. Maksa Borna 9 we Wrocławiu.

Program Walnego Zebrania:

1. Otwarcie zebrania
2. Stwierdzenie ważności zebrania, wymagana min. połowa członków. W przypadku braku kworum rozwiązanie zebrania.

3. Głosowanie nad przyjęciem porządku zebrania
4. Wybór komisji skrutacyjnej, wybór przewodniczącego i sekretarza zebrania;
5. Sprawozdanie ustępującego zarządu oraz komisji rewizyjnej z działalności w latach 2020-2021
6. Głosowanie nad absolutorium dla ustępującego zarządu
7. Wybór nowych władz SKPS:
a. Zgłaszanie kandydatur na stanowisko prezesa SKPS
b. Krótka prezentacja kandydatów
c. głosowanie
d. zgłaszanie kandydatów do zarządu SKPS
e. głosowanie

f. zgłaszanie kandydatur do Komisji Rewizyjnej

g. głosowanie


8. Dyskusja nad działalnością SKPS i kierunku jego rozwoju

9. Głosowanie nad uchwałami Walnego Zebrania
10. Wolne wnioski
11. Zamknięcie zebrania

Prawo udziału w Walnym Zebraniu oraz prawo do głosowania mają członkowie Stowarzyszenia SKPS Wrocław, wpisanego do KRS pod numerem 0000561885

Nowi przewodnicy wrocławscy spod skrzydeł SKPS

Choć SKPS najmocniej skupia swoją działalność na Sudetach, cały czas szkolimy również przewodników miejskich w naszej nominalnej siedzibie – Wrocławiu. W miniony weekend, udało nam się ukończyć najdłuższy w historii (ze względu na pandemię i związane z nią ograniczenia) Kurs Przewodników po Wrocławiu, rozpoczęty wiosną 2019. Nasi kandydaci uczyli się historii, architektury, przyrody, metodyki przewodnictwa a przede wszystkim – wrocławskich zabytków i atrakcji turystycznych. Wędrowaliśmy po centrum i peryferiach, odwiedziliśmy też Sobótkę, Świdnicę, Krzyżową, Trzebnicę, Lubiąż i wiele innych miejsc w regionie. W ostatni weekend października 9-tka kursantów z sukcesem zdała trudny, dwudniowy egzamin wieńczący kurs. Świeżo upieczonym koleżankom i kolegom po fachu serdecznie gratulujemy wiedzy, pasji i wytrwałości! A wszystkich, którzy chcieliby przeżyć podobną przygodę w stolicy Dolnego Śląska zapraszamy do śledzenia naszej strony i mediów społecznościowych – kolejną, piątą już edycję kursu „wrocławskiego”, planujemy na początku przyszłego roku.

Kolejni przewodnicy wyższych klas w SKPS !

Po trzydniowym egzaminie mamy kolejną gromadkę przewodników sudeckich drugiej klasy, a także nowego pierwszoklasistę!

Rok temu rozpoczęliśmy pierwszy w nowoczesnych dziejach kurs na podwyższenie klasy, który zakończyliśmy w czerwcu. Już w sierpniu podczas pierwszego egzaminu przybyło nam w kole 9 nowych dwójkowiczów.

Teraz natomiast do zacnego grona przewodników II klasy dołączyła kolejna szóstka absolwentów naszego kursu (jednej koleżance niestety powinęła się noga, ale co się odwlecze to nie uciecze!)

Z kolei nasz kolega Witek Hermaszewski znany szerzej jako UFO podniósł klasę z drugiej na pierwszą!

Obecnie nasz „stan posiadania” w SKPS wynosi 3 przewodników I klasy, 12 przewodników II klasy oraz 80 przewodników klasy III.

OGROMNE GRATULACJE!

Czym różni się przewodnik II i I klasy od najbardziej rozpowszechnionej klasy trzeciej? Zgodnie rozporządzeniem o przewodnikach górskich

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy III jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich
i zimowych po wszystkich szlakach turystycznych i drogach tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których
mowa w ust. 1 pkt 1;

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy II jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach i po trasach
określonych w pkt 1 oraz do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich poza szlakami turystycznymi i drogami
tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt
1;

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy I jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach i po trasach
określonych w pkt 1 i 2 oraz do prowadzenia wycieczek w warunkach zimowych poza szlakami turystycznymi i drogami
tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Innymi słowy – druga klasa umożliwia legalne prowadzenie poza szlakami czy drogami leśnymi, oczywiście tam, gdzie schodzenie ze szlaku jest dozwolone, czyli w Parkach Narodowych czy rezerwatach nadal musimy trzymać się wyznaczonych miejsc. Na podobne możliwości ale w warunkach zimowych pozwala z kolei dopiero klasa I.

Mamy nowych przewodników sudeckich II klasy

W dniach 20-22 sierpnia 2021 odbył się państwowy egzamin na podwyższenie klasy sudeckiej. Egzamin wyjątkowy i historyczny bowiem pierwszy od czasu „upaństwowienia” przewodnictwa górskiego, czyli od ponad 25 lat. SKPS Wrocław w zeszłym roku rozpoczął pierwsze grupowe szkolenie doskonalące dla przewodników, które co prawda nieco się przedłużyło przez pandemię, ale ostatecznie początkiem lata udało się je zakończyć. Pierwszy termin wyznaczono na sierpień, przy czym na zdawanie zdecydowało się w sumie 9 osób, z czego 6 jest absolwentami naszego kursu, dwoje członków SKPS po przejściu samokształcenia oraz jeden z członków komisji egzaminacyjnej, również po samokształceniu.

Zdali wszyscy kandydaci, a komisja chwaliła wysoki poziom wiedzy egzaminowanych!

Gratulacje dla nowych przewodników II klasy !!!

Czym różni się przewodnik II klasy od najbardziej rozpowszechnionej klasy trzeciej? Zgodnie rozporządzeniem o przewodnikach górskich

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy III jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich
i zimowych po wszystkich szlakach turystycznych i drogach tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których
mowa w ust. 1 pkt 1;

przewodnik górski beskidzki lub sudecki klasy II jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach i po trasach
określonych w pkt 1 oraz do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich poza szlakami turystycznymi i drogami
tam, gdzie nie jest to ograniczone przepisami, o których mowa w ust. 1 pkt
1;

Innymi słowy – druga klasa umożliwia legalne prowadzenie poza szlakami czy drogami leśnymi, oczywiście tam, gdzie schodzenie ze szlaku jest dozwolone, czyli w Parkach Narodowych czy rezerwatach nadal musimy trzymać się wyznaczonych miejsc. Na podobne możliwości ale w warunkach zimowych pozwala z kolei dopiero klasa I.

Jednak dla nas najistotniejsze było nie zdobycie uprawnień, ale samo szkolenie, które pozwoliło nam ugruntować górskie umiejętności. W trakcie kursu doskonaliliśmy umiejętności m.in. biwakowania zimowego, wspinaczki skalnej, ratownictwa i prewencji lawinowej, pierwszej pomocy, nawigacji. Kursanci musieli również odbyć przejścia nocne i kondycyjne.

Kurs przewodników górskich sudeckich – edycja 2021-2023

Wszystkich zainteresowanych dołączeniem do kursu na przewodników sudeckich zapraszamy w dniu 06.10.2021 o godzinie 17:30 do Centrum Rozwoju Zawodowego Krzywy Komin, ul. Dubois 33-35a we Wrocławiu

UWAGA! W przypadku wystąpienia siły wyższej (np. z powodu obostrzeń epidemicznych) terminy mogą ulec zmianie!

Zapraszamy do uczestnictwa w kursie na przewodnika górskiego! Jego ukończenie daje możliwość podejścia do państwowego egzaminu na przewodnika górskiego sudeckiego III klasy (pierwsza z trzech możliwych). W trakcie kursu czeka Cię mnóstwo nowych doświadczeń, wiedzy, kilkadziesiąt wycieczek, a przede wszystkim poznasz nowych ludzi, tak samo zafascynowanych górami jak Ty!

Kto to organizuje?

Stowarzyszenie Studenckie Koło Przewodników Sudeckich we Wrocławiu (SKPS Wrocław), koło przewodnickie z przeszło sześćdziesięcioletnim stażem, ale ciągle młode duchem i ciekawe świata.

Jak to wygląda?  

Kurs składa się zarówno z teorii, jak i praktyki. Teoria to wykłady, dwa razy w tygodniu. Część z nich odbędzie się stacjonarnie (na sali), a część przez Internet na platformie Zoom. Zwyczajowo widujemy się we wtorki i czwartki od 18:30 do 21:00. Zagadnienia poruszane na spotkaniach są baaaardzo szerokie: od rzeczy typowo górskich jak metodyka, meteorologia, geologia i przyroda aż po historię Śląska, psychologię czy… symbolikę sakralną. Zasadniczo chcemy Was jak najlepiej przygotować nie tylko do egzaminu, ale przede wszystkim do pracy w zawodzie przewodnika. Z części przedmiotów czekają Was egzaminy cząstkowe, podobne do tych jak w szkole czy na studiach, do innych będziecie musieli wykonać określone zadania na zaliczenie.

Praktyka – to sól kursu. Każdy kursant musi odbyć min. 40 dni wycieczkowych, z czego na części z nich będzie samodzielnie prowadzić odcinek trasy, na niektórych wystarczy, że będzie obecny. Obowiązkowo każdy musi zaliczyć również kilka dni zimowych oraz pilotowanie autokaru (jak już wspominaliśmy – przygotowujemy do pracy). Koniecznym elementem będzie też uczestnictwo w tygodniowym wakacyjnym obozie, tzw. przejściu przewodnickim. I nie będą to spacerki, nasze wyjścia nierzadko kończą się nocą. Wycieczki odbywają się z reguły w weekendy co 2 tygodnie z przerwami świątecznymi czy wakacyjnymi. Zakończeniem wszystkiego będzie tzw. egzamin wewnętrzny, na którym trzeba będzie się wykazać ogółem wiedzy i umiejętności zdobytych na kursie.

Ogółem, wszystko aby spełnić wymagania stawiane przez Rozporządzenie Ministra Sportu o Przewodnikach Górskich z 2014 roku (Dz.U. poz. 868) – min. 140 godzin teorii i 40 dni praktyki, w rzeczywistości zawsze robimy tego więcej.

Ile to trwa?

Kursy trwają najczęściej ok. 1,5 roku (niestety czasem siła wyższa może nieco ten okres wydłużyć). Zdarzają się sytuacje, że ktoś musi przerwać kurs, albo nie zdobędzie wymaganych zaliczeń. Wówczas dopuszczamy możliwość dokończenia na kolejnym kursie (po uzgodnieniu z szefostwem kursu).

Ile to kosztuje?

Ostateczna cena zostanie ustalona jesienią. Już teraz możemy powiedzieć, że ostatnie kursy kosztowały ok. 3000 zł i w okolicach tej kwoty chcielibyśmy prowadzić kolejny. Oczywiście możemy to rozłożyć na raty. Cena ta zawiera koszt zajęć praktycznych i teoretycznych (wynajem sali, wynagrodzenie kadry itp.). Cena NIE obejmuje kosztów uczestnictwa w wycieczkach – dojazdu, noclegów (zazwyczaj jedziemy na dwa dni), wyżywienia czy wstępów do zwiedzanych obiektów (ale do wielu wpuszczają nas za darmo lub po taniości). Ewentualne ubezpieczenie we własnym zakresie. W cenie zawarte są przejazdy autokarem na wycieczkach autokarowych.

SKPS jest stowarzyszeniem nonprofit, szkolenia są naszą działalnością statutową. Innymi słowy – nie mamy zysku z kursów, jedynie pokrywamy koszty.

Czy muszę być doświadczonym górołazem/turystą? Macie jakieś kryteria wstępne?

Nie. Kurs jest dla każdego, nawet dla osób dopiero rozpoczynających górską przygodę. Najpewniej przeprowadzimy jednak jakiś egzamin wstępny i rozmowę, aby rozpoznać poziom na jakim są kursanci, lub uświadomić niektórym, czym w ogóle jest kurs. Aha, do uzyskania państwowej licencji po kursie konieczne jest jednak wykształcenie min. średnie.

Czy muszę być członkiem PTTK aby iść na kurs?

Nie. Nie musisz się też zapisywać do niego ani do żadnego innego stowarzyszenia/partii w trakcie kursu ani po nim (jednak po kursie zapraszamy do wstąpienia w szeregi SKPS Wrocław 😊 ).

Skoro jest to Studenckie Koło Przewodników, to czy tylko studenci mogą brać udział?

Nie. Nazwa pochodzi z czasów kiedy istniało zorganizowane przewodnictwo studenckie i nie zmienialiśmy jej z nostalgii i chęci kontynuowania tradycji. Większość z nas jednak jest po studiach, albo nadal pracuje na uczelni (bardzo możliwe że naszym członkiem jest któryś z Twoich wykładowców 😊 ). Szanujemy jednak czas sesji i wakacji (wtedy zajęć nie ma, albo jest ich mało).

Czy po kursie mogę prowadzić ludzi po górach i brać za to pieniądze?

Jeszcze nie, to będzie możliwe dopiero po zdaniu egzaminu państwowego przed komisją Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego. Jednak ukończenie kursu jest konieczne, aby w ogóle móc podejść do egzaminu. Wbrew pozorom, nie każdy kursant ma zamiar zostać zawodowym przewodnikiem 🙂

Z NAMI W SUDETY!

Buczyny Gór Izerskich na liście UNESCO

Organ ONZ odpowiedzialny za edukację, naukę i kulturę podjął decyzję o szczególnym znaczeniu sudeckiego rezerwatu.

Rezerwat „Jizerskohorské bučiny” ma ok. 27km2 powierzchni i znajduje się po czeskiej stronie pasma, w okolicach miasta Hejnice, w dolinie Černého potoku oraz na stokach Paličnika i Tišiny. Obszar ten jest bardzo zbliżony do pierwotnego charakteru dolnoreglowych sudeckich lasów mieszanych, które na przeważającym obszarze w całych Sudetach zostały przekształcone przez człowieka. Najczęściej zostały zamienione na monokultury świerkowe. Jest to jedno z najcenniejszych miejsc na Obszarze Chronionego Krajobrazu Gór Izerskich ( CHKO Jizerské hory ). Dodatkowo okolica posiada bardzo ciekawą geomorfologię i liczne wychodnie skał granitowych na szczytach, co jest dodatkowym walorem z punktu widzenia turystycznego. Jest to rejon bardzo chętnie odwiedzany przez czeskich turystów, stąd też wzmożona potrzeba ochrony tych cennych przyrodniczo obszarów.

Innymi miejscami w Sudetach o podobnym charakterze są rezerwaty „Bukowa Kalenica” w Górach Sowich, oraz „Puszcza Śnieżnej Białki” w Górach Bialskich.

źródło: ČT24

fot. Marcin Winkiel
Buczyny Gór Izerskich w Dolinie Czarnego Potoku

Wieża ze Śnieżnika zbudowana… nieco dalej

9 lipca dojdzie do otwarcia repliki wieży ze Śnieżnika (dawniej wieży cesarza Wilhelma). Szkopuł jednak w tym, że wcale nie chodzi o kontrowersyjną konstrukcję w rezerwacie na najwyższym szczycie Ziemi Kłodzkiej, ale o oddalony o kilkanaście kilometrów szczyt Větrov (915m n.p.m.)

Replika wieży ze schroniskiem powstała jako prywatna inicjatywa przedsiębiorcy Dalimila Miki. Budowa trwała od wiosny 2019 r. Otwarcie nastąpi 9 lipca, dokładnie w 122 rocznicę otwarcia wieży na Śnieżniku. Prz okazji zaplanowano imprezę z koncertami, a wstęp na rozhlednę będzie bezpłatny.

Oryginalna śnieżnicka wieża przypominała średniowieczną wieżę zamkową. Przez pierwsze lata każdego roku odwiedzało ją kilkanaście tysięcy turystów. Po II wojnie światowej wieża pozbawiona gospodarza w ciągu kilku lat popadła w ruinę. Niszczejący obiekt wysadzono w powietrze 11.10.1973. Jak się okazało, pierwszy ładunek nie był w stanie wykonać zadania i trzeba było założyć drugi, znacznie mocniejszy.

źródło: https://dalimilovarozhledna.cz/

fot. Wikimedia

Karkonoskie ozdoby świąteczne na liście UNESCO

fot. visitczechrepublic.com

Tradycyjne wyrabianie ozdób świątecznych z dmuchanych szklanych perełek trafiło na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.  Cały obszar Sudetów słynie z produkcji szkła, jednak w tym wypadku chodzi o bardzo specyficzną produkcję, która zachowała się jedynie w Poniklé.

W miejscowości Poniklá w Czechach Północnych od średniowiecza produkowano płótno. Z biegiem czasu lokalne manufaktury zaczęły jednak specjalizować się w produkcji szklanych perełek, która przynosiła im znacznie większe zyski. Na początku XX wieku w Poniklé i okolicy z produkcji pereł i biżuterii utrzymywało się ponad 400 rodzin. Zręczny wytwórca kryształków był w stanie dziennie wyprodukować trzy i pół tysiąca perełek o różnych kształtach – od podłużnych i w kształcie gruszki, aż po okrągłe, małe i większe, z przezroczystego, kolorowego, gładkiego i karbowanego szkła. Dawniej perełki używano do wyrobu naszyjników, broszek i szpilek do kapeluszy, na kolczyki lub do ozdabiania strojów ludowych i kostiumów teatralnych. Dopiero w pierwszej połowie XX wieku większość produkcji przeorientowano na ozdoby bożonarodzeniowe.
Ozdoby z dmuchanych perełek zaczęto produkować na początku XX w. w okolicach Jablonca oraz w Karkonoszach. Choć okres największego rozwoju przypadł na lata 20.–30. ubiegłego wieku, to produkcję udało się utrzymać aż do dziś.
Zanim szklana perła trafi na ozdobę, musi przejść dość długą drogę – najpierw trzeba wydmuchać ją ze szklanej rurki, następnie posrebrzyć, zabarwić, pomalować i pociąć. Wszystkie kroki wykonywane są ręcznie. Dopiero wtedy perełka jest gotowa do nawleczenia na drut. Różnorodność wzorów jest ogromna. Na początku powstawały głównie ozdoby przypominające przedmioty dnia codziennego, środki lokomocji lub zwierzątka. Później doszły typowe motywy bożonarodzeniowe – gwiazdki, aniołki oraz czubki na choinkę.

źródło: Czech Tourism

 

Zakazy wstępu do lasów po silnym wietrze

Kilka dni temu Sudety nawiedził bardzo silny wiatr fenowy, który stopił śnieg, znacząco podniósł temperaturę, a także połamał wiele drzew. W związku z tym niektóre sudeckie nadleśnictwa wprowadziły ograniczenia odnośnie wstępu do lasów.

Nadleśnictwo Międzylesie

Na podstawie Decyzji Nadleśniczego Nadleśnictwa Międzylesie nr 25 z dnia 6 grudnia 2020 r. obowiązuje zakaz wstępu na tereny leśne Nadleśnictwa Międzylesie.Powyższy zakaz wprowadzono w trosce o Państwa bezpieczeństwo z uwagi na zagrożenia będące następstwem silnych wiatrów występujących w dniach 5-6.12.2020 r.Zakaz obowiązuje od 6.12.2020 r. do 11.12.2020 r. w obrębie Międzylesie ( leśnictwo Nowa Wieś, Goworów, Jodłów, Różanka, Smreczyna i Lesica) oraz w obrębie Międzygórze (leśnictwo Jawornica przez teren którego przebiega czerwony i czarny szlak turystyczny prowadzący na Śnieżnik). Natomiast w obrębie Międzygórze ( w leśnictwach Śnieżnik, Szklary, Biała Woda oraz Idzików zakaz będzie obowiązywał od 06.12.2020 r. do 23.12.2020r. Bardzo prosimy o wyrozumiałośćNadleśniczy Nadleśnictwa Międzylesie

Nadleśnictwo Śnieżka

Nadleśnictwo „Śnieżka” informuje że w związku z dużym uszkodzeniem drzewostanów w wyniku silnych wiatrów
które wystąpiły w lasach na terenie Nadleśnictwa „Śnieżka” w dniach 04.12 – 07.12.2020 r., które są obecnie bardzo dużym zagrożeniem dla życia i zdrowia osób przebywających w lesie, decyzją Nadleśniczej został wprowadzony OKRESOWY ZAKAZ WSTĘPU DO LASU – DO ODWOŁANIA!   Zakazem są objęte wszystkie grunty w zarządzie Nadleśnictwa.

źródło: lasy.gov.pl

Coraz więcej wież… Luž, Kłodzka Góra, Śnieżnik, Orlica

Gorączka wieżowa w Sudetach nadal trwa. Jakiś czas temu pisaliśmy o nowych konstrukcjach na pograniczu, a już gotowe są kolejne.

Budowa wieży na Śnieżniku. fot. Przemek Puchacz

21 sierpnia oddano do użytku platformę widokową na najwyższym szczycie Gór Łużyckich – Lužu. Postawiono ją na niemieckiej stronie szczytu, widoki nie są jednak panoramiczne, bowiem taras jest stosunkowo nisko i drzewa po czeskiej stronie przesłaniają widok np. w stronę Ještědu.

Na szczycie Kłodzkiej Góry, drugiego pod względem wysokości wierzchołka Gór Bardzkich zakończyła się budowa metalowej wieży. Oficjalnego odbioru jeszcze nie było, jednak turyści donoszą że da się już wejść a widoki sięgają aż Karkonoszy.

Jesienią ma stanąć również drewniana platforma widokowa na szczycie Orlicy w Górach Orlickich. Już wiosną miasto Duszniki – Zdrój przekazało teren wykonawcy. Zgodnie z terminarzem, obiekt ma być gotowy w listopadzie 2020.

W ostatnich dniach rozpoczęła się też najbardziej kontrowersyjna budowa wieży na Śnieżniku. Miasto Stronie Śląskie przez długi czas nie mogło znaleźć wykonawcy, który zrobi to mieszcząc się w budżecie projektu. Wieża budzi sprzeciw z kilku powodów. Podstawowym problemem, na który zwracały również osoby z SKPS Wrocław, jest bezsens stawiania platformy widokowej na szczycie wyrastającym ponad górną granicę lasu. Śnieżnik już teraz oferuje wspaniałą panoramę (w styczniu zaobserwowano z niego nawet Alpy!) Ponadto sam projekt wielu osobom nie przypadł do gustu, mówi się o blenderze albo młynku do pieprzu. Kolejną sprawą jest fakt, że w ocenie oddziaływania na środowisko nie uwzględniono ruchu turystycznego z czeskiej strony, a zatem liczba turystów odwiedzających górę została znacznie zaniżona. Interwencję w tej sprawie podjęli nawet parlamentarzyści, jak na razie bez skutku. Wieża staje na kawałku ziemi będącej w posiadaniu miasta Stronie Śląskie, poza administracją leśną.

Obserwatorium na Śnieżce zabytkiem

Nasza ‚blacha’ na tle pierwowzoru. Fot. Martyna Trzaska

Obiekt będący symbolem naszego Koła, obecny na naszych blachach od kilku dekad został wpisany do rejestru zabytków. Oznacza to, że „spodki” będą pod ochroną prawną i należy zachować ich kształt. Daje również nowe możliwości właścicielowi (IMGW) na pozyskiwanie środków na renowację.

W ostatnich latach budynek nie miał łatwo. Warunki na najwyższym szczycie Sudetów są wyjątkowo trudne, zwłaszcza ze względu na wiejące tam rekordowe wiatry. W 2009 doszło do katastrofy budowlanej, minionej zimy również groziło zerwanie poszycia talerzy. Od kilku lat nie działa również schronisko, a bufet otwarty był nieregularnie.

Budynek Wysokogórskiego Obserwatorium Meteorologicznego im. Tadeusza Hołdysa na Śnieżce stoi od 1974. Został zaprojektowany przez prof. Witolda Lipińskiego w formie trzech połączonych ze sobą brył w kształcie dysków (czasami nazywanych również talerzami lub spodkami, w związku z podobieństwem do latających talerzy). Przez jakiś czas stały dwa obserwatoria – nowe oraz stare poniemieckie. To drugie zostało ostatecznie rozebrane w 1989.

Otwarcie granic – Sudety ponownie dostępne w całości

Polski Rząd ogłosił zniesienie obowiązkowej kwarantanny dla osób przyjeżdżających zza granicy od 13 czerwca. Ważną kwestią są jednak obostrzenia z drugiej strony – do Niemiec obecnie można wjechać, jednak Republika Czeska już kilka dni temu zapowiedziała otwarcie granic na 15 czerwca. A więc w najbliższy weekend polski górołaz nie wybierze się jeszcze na Pradziada lub Velką Deštną.  Warto jednak śledzić rozwój wydarzeń, ponieważ Czesi mogą nagle przyspieszyć otwarcie granic w związku decyzją Polski (tak się stało np. z granicą austriacką).

źródła: novinky.cz, kancelaria PRM

 

Remont szlaku na Kalwarię w Górach Bardzkich

Kolejny szlak zostaje ‚ucywilizowany’. Popularna ścieżka na Kalwarię i obryw skalny nad Bardem jest w trakcie przebudowy.  Celem projektu ma być poprawienie przepływu wody po stokach tak aby nie niszczyły one istniejących dróg ani ścieżek. Jednak przy okazji wykonane zostaną też… brukowane schody, które zastąpią dotychczasową ścieżkę leśną. Na czas prac teren jest wyłączony z użytku. Można to obejść biegnącą w pobliżu drogą leśną. Zakończenie prac zaplanowano na lipiec 2020.

przebudowywany jest wspólny odcinek szlaków zielonego i niebieskiego

Przebudowa szlaku turystycznego rozpoczyna się powyżej placyku z kapliczką Źródło Maryi, w której znajduje się ujęcie wód w odległości ok. 10 m od ściany kapliczki, a bezpośrednio przy krawędzi drogi dla pojazdów samochodowych. Koniec przebudowy znajduje się w odległości ok. 80 m powyżej skrzyżowania szlaku turystycznego z drogą leśną (jezdną). Celem przebudowy odcinak drogi pieszej jest realizacji infrastruktury drogowej, która ma poprawić warunki przepływu wód w ciekach górskich na terenie administracyjnym nadleśnictwa oraz zabezpieczyć istniejące drogi leśne przed niszczącym działaniem wielkich wód.

źródło: Nadleśnictwo Bardo Śląskie