Ostatnia sobota listopada 2017 zapadnie w pamięć gromadce ludzi, którzy nie bacząc na ostrzeżenia, szyderstwa i straszenie, zdecydowali się podjąć wyzwanie blachowania. W obliczu Ducha Gór oraz Starszyzny Kołowej musieli wykazać się szeregiem odpowiednich cech i umiejętności. Dopiero po przejściu serii prób, oraz nakarmieniu zupką Astronoma mogli złożyć uroczyste ślubowanie i zostali zblachowani – od tego momentu mogą dumnie nosić trójkątną blachę SKPS.

Pretendenci do blachowania. Po lewej sam Rudolf Fehrmann – pionier wspinaczki w piaskowcach (jesteśmy przecież w Hejszowinie! )

A oto grupka blachowanych… 10 lat wcześniej. W tym samym miejscu.

Jeszcze nie wiedzą co ich czeka

Dobieramy się w grupki na podstawie długości do łokcia. Miarą obowiązującą w kole jest łokieć prezesa.

Zadanie pierwsze. Na podstawie mapy określcie co to za miejsce. Tylko jakieś dziwne te mapy…

Zadanie drugie, najpierw witamnki…

A potem siup ryjek w mąkę. Bo w mącę musicie znaleźć swoją żyłkę przewodnicką!

Nic nie pomogło rozdmuchiwanie…

Znalazł!

Kolejne zadanie – oprowadzić Jaśnie Pana w lektyce. Nawiązujemy do tradycji przewodnickich, wszak na początku był Korpus Przewodników i Tragarzy Lektyk

Wśród publiki emocje….

Budowanie jamy śnieżnej. Śniegu brak, więc radzimy sobie z pomocą współblachowanych.

A jakież to schronisko w tym rozsypańcu?

Emocje były takie, że trzeba się schłodzić. Ciąg dalszy na dworze…

A tam już czeka Astronom z zupką i sernikiem

A także delicje prosto z Wilkowyj…

Konkurs lokalizowania browarów

Dużo piwa się warzy w Sudetach

Dobra odpowiedź sernik, zła – zupka.

Jak widać, starodawny przepis na zupkę nadal wywołuje te same emocje…

I szeroooookoo

Udało się! Więc teraz złóżcie ślubowanie. Przed Kołem, Duchem Gór, a nawet samym Franzem Pablem (obecnym symbolicznie na tablicy)

A tej blachy nie będziemy przypinać. Tę zjemy!